Τα ποντίκια προσαρμόζονται πολύ εύκολα στον τρόπο ζωής του ανθρώπου. Αποτελούν ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα απωλειών σε επιχειρήσεις τροφίμων, αφού όχι μόνο καταναλώνουν τρόφιμα του ανθρώπου,αλλά τα μολύνουν και μάλιστα σε βαθμό δέκα φορές περισσότερο.Τα ποντίκια είναι υπεύθυνα για την μεταφορά πολλών ασθενειών αφού μπορούν και μολύνουν τρόφιμα, σκεύη ακόμα και την ίδια τη σκόνη.
Σε ιδανικές συνθήκες ένα ποντίκι μπορεί να γεννά όλο το χρόνο ένα αριθμό που μπορεί να φτάσει σε αριθμό τα 50 μικρά.
Συνήθως κινούνται τις νυχτερινές ώρες και σε συγκεκριμένες διαδρομές.
Μέσα σε κατοικίες φωλιάζουν σε σκοτεινά σημεία και χρησιμοποιούν υλικά όπως χαρτί, ύφασμα, μονωτικές ύλες κ.α. Η φωλιά τους μοιάζει με μάλλινη μπάλα και έχει διάμετρο πάνω κάτω δέκα εκατοστά. Είναι περίεργα ζώα καθώς δεν φοβούνται να εξερευνούν κάθε νέο αντικείμενο που θα συναντήσουν στο χώρο τους.
Ένα ποντίκι μπορεί να πηδήξει ύψος έως 30 εκατ. και να ανέβει σε ψηλότερα ακόμα σημεία χρησιμοποιώντας τον τοίχο σαν βατήρα, μπορεί να σκαρφαλώσει σε κάθετες επιφάνειες χωρίς να χρειάζεται να είναι ιδιαίτερα αδρές και να ισορροπήσει σε σύρματα και καλώδια με μεγάλη ευκολία.
Μπορεί να περάσει από άνοιγμα 6 χιλ και διανύσει αποστάσεις κρεμασμένος ανάποδα, να πηδήξει από ύψος 2,5 μέτρων, να κολυμπήσει και να επιζήσει σταθερής θερμοκρασίας μείον 30 βαθμών Κελσίου για 10 γενιές.
Για την αναζήτηση της τροφής τους χρησιμοποιούν περισσότερο την οσφρηση, την αφή, και την ακοή τους παρά την όραση τους που είναι χαμηλή.
Το ωράριο της κυρίων γευμάτων του είναι το σούρουπο και τα ξημερώματα ενω κατά την διάρκεια της νύχτας τσιμπολογά περίπου 20 φορές Τρέφεται με μια ποικιλία τροφών και αγαπημένο γεύμα του είναι τα δημητριακά. Πολλές φορές αναζητά τροφές με λίπος και πρωτεΐνες όπως βούτυρο και μπέικον ενώ πιο σπάνια ενδιαφέρεται για γλυκά και σοκολάτες. Χαρακτηριστικό της διατροφής του είναι ότι δε χρειάζεται απαραίτητα πηγή νερού το οποίο μπορεί να πάρει μόνο από τις στερεές τροφές του.
Παρόλα αυτά οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι είναι από τα ικανότερα ζώα του πλανήτη αφού καταφέρνει να επιβιώνει σχεδόν παντού.
Δυο είναι τα κύρια είδη αρουραίων, ο νορβηγικός (norway rat) και ο αλεξανδρινός (rattous rattus).
Τα δυο είδη αυτά έχουν διάφορα προσωνύμια όπως οι κακοποιοί, ο νορβηγικός είναι γνωστός και ως αρουραίος καφέ, σπιτιού, υπόνομων ενώ ο αλεξανδρινός ακούγεται και ως μαύρος, πλοίων, οροφής.
Ο νορβηγικός είναι πιο ρωμαλέος από τον αλεξανδρινό. Έχει κατά 25% μεγαλύτερο μέγεθος και βάρος διπλάσιο, η μουσούδα του είναι μυτερή και η ουρά του μικρότερη από το υπόλοιπο σώμα του. Τα αυτιά του νορβηγικού είναι μικρά και τριχωτά. Σε αντίθεση με του αλεξανδρινού που είναι μεγάλα χωρίς τρίχες και μπορούν τραβώντας τα να καλύψουν τα μάτια του.
Ο αρουραίος είναι πολύ περισσότερο υπεύθυνος για την μεταφορά ασθενειών απ ό,τι το ποντίκι. Μεταδίδει πάμπολλες ασθένειες είτε άμεσα είτε έμμεσα με ενδιάμεσους μεταφορείς όπως πχ οι ψύλλοι.. Εξαιτίας της ανάγκης του να λιμάρει τα δόντια του, τα οποία μεγαλώνουν συνεχώς, καταστρέφει εξοπλισμό, ενώ μπορεί να προκαλέσει ακόμα και πυρκαγιά μασουλώντας ηλεκτρικά καλώδια.
Ο αρουραίος γεννά 4 με 6 φορές και μπορεί να δώσει 20 με 30 μικρά το χρόνο, το προσδόκιμο ζωής του στην ύπαιθρο είναι λιγότερο από χρόνο. Τα μικρά γεννιούνται χωρίς τρίχες και με κλειστά μάτια και αυτιά. Στην τρίτη εβδομάδα αρχίζουν να τρώνε στερεά τροφή και εξερευνούν το χώρο έξω από την φωλιά τους.
Τα δυο είδη αρουραίων έχουν πάνω κάτω ίδιες συνήθειες, ζουν σε ομάδες και σε προκαθορισμένα σύνορα η μια ομάδα από την άλλη. Κάθε ομάδα έχει τον αρχηγό της, ενώ μεταξύ των μελών ίδιας ή διαφορετικής ομάδας συχνοί είναι οι διαπληκτισμοί, μιας και ο αρουραίος είναι πολύ επιθετικό ζώο.
Έχουν χαμηλή όραση μέχρι 10 μέτρα, ενώ δεν διακρίνουν χρώματα. Οι υπόλοιπες αισθήσεις τους είναι αυτές που αναπληρώνουν την όραση. Με τα μουστάκια και τις τρίχες του σώματος τους καθοδηγούνται στην εύρεση τροφής και αποφυγής κινδύνων.
Η αίσθηση της γεύσης είναι επίσης αξιοθαύμαστη, αφού μπορούν να ανιχνεύσουν συγκεντρώσεις ουσιών της τάξης του εκατομμυριοστού.
Πολύ δύσκολα θα κάνεις το ζώο αυτό να δοκιμάσει νέα τροφή που δεν την έχει πρώτα επεξεργαστεί σε ό,τι έχει σχέση με το σχήμα, την θέση, την οσμή και τη γεύση. Οι ώρες που συνήθως τρέφονται είναι από το σούρουπο έως τα μεσάνυχτα. Ο νορβηγικός προτιμά πρωτεϊνούχες τροφές όπως κρέας, ψάρια, έντομα, ζωοτροφές, ξηρούς καρπούς κλπ. Ο αλεξανδρινός αρέσκεται περισσότερο σε φρούτα, ξηρούς καρπούς, σπόρους, λαχανικά κ.α.
Πολλές φορές όλες αυτές τις τροφές δεν τις καταναλώνει άμεσα αλλά τις αποθηκεύει στην φωλιά του.
Πηγή:http://www.biocontrol.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου